ul. J. Słowackiego 11, obecnie ul. J. Słowackiego 4/10
W roku 1908 powstał murowany „Zakład Dietetyczno-Przyrodoleczniczy” na działce o nazwie hipotecznej „Kolonia Martów”, którego właścicielami byli: dr Gustaw Krukowski i dr Adam Wizel. W 1913 r. utworzona została spółka pod nazwą „Sanatorjum dla chorych wewnętrznych i nerwowych D-ra Gustawa Krukowskiego i S-ki w Otwocku”. Obok dra Krukowskiego współwłaścicielami spółki byli: dr Adam Wizel i dr Henryk Higier.
W tym samym roku do zakładu dobudowano dwupiętrowy pawilon z obszernym salonem, jadalnią i prawie wszystkich słonecznych jedno- lub dwuosobowych pokojach. Sanatorium dietetyczno-przyrodolecznicze dysponowało 40 łóżkami, przeznaczone było dla zamożnych kuracjuszy. Wyposażone było w nowoczesne urządzenia lecznicze w zakresie elektrolecznictwa (elektryzację, galwanizację faradyczne i statyczne kąpiele elektryczne całkowite i czterokomorowe), światłolecznictwa (diatermie, lampy kwarcowe i górskie) oraz wodolecznictwa (urządzenia hydropatyczne z katedrą Winteritza, nasiadówki zwykłe i z natryskami oraz kąpiele solankowe, gazowe, igliwiowe i in.). Sanatorium nie przyjmowało chorych na gruźlicę i chorych psychicznych. Otwarte było dla pacjentów z chorobami narządu krążenia, przemiany materii, jak cukrzyca, otyłość, dna moczanowa, dla kuracjuszy z objawami neurastenicznymi i histerycznymi, rekonwalescentów po ostrych schorzeniach lub po zabiegach operacyjnych, dla wszystkich tych, którzy pragnęli zdrowego, krótkiego wypoczynku pod koniec tygodnia. Rocznie liczba leczonych chorych, kuracjuszy wynosiła około 400.
Witold Trybowski, Otwock Uzdrowisko, Otwock 2012.
W 1922 r. nastąpiła dalsza rozbudowa sanatorium, dobudowano tarasy do werandowania i kąpieli słonecznych, powiększono liczbę pokoi mieszkalnych. Sanatorium „Martów” cieszyło się dużą popularnością. Z jego urządzeń, z laboratorium analitycznego korzystali również często kuracjusze spoza zakładu.
Stałym lekarzem sanatoryjnym, ordynatorem od 1922 r. był dr Maurycy Jerzy Muszkatenblitt, który został później konsultantem. Konsultantami byli też współwłaściciele sanatorium. Następnym ordynatorem został Jakub Aronowicz.
Sanatorium „Martów” funkcjonowało do II wojny światowej, potem sale sanatoryjne zajęli ranni w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji niemieckiej, dzięki staraniom doktora Pawła Martyszewskiego, utworzono tu oddział chirurgiczny i położniczo-ginekologiczny Szpitala Powiatowego. Oddział wewnętrzny tego szpitala mieścił się w przyłączonych do niego pawilonach po dawnym Sanatorium Haszahefes – Pomoc.
