Sanatorium „Haszahefes” prowadzone przez Towarzystwo Przeciwgruźlicze „Brijus”

ul. Włodzimierska 5, ul. Emilii Plater 5, następnie ul. S. Goldflama 7, następnie ul. Samorządowa 13b i c, obecnie ul. S. Goldflama 8 i 8a.

Żydowskie Towarzystwo Przeciwgruźlicze „Brijus-Zdrowie” prowadziło w Otwocku dwa sanatoria. Jedno z nich działało pod nazwą „Haszahefes-Pomoc”, co oznacza „Pomoc”. Składało się ono z dwóch drewnianych pawilonów dla dorosłych mężczyzn i kobiet. Dysponowało w sumie 30. Łóżkami. Zakładem kierował doktor Maksymilian Augarten, specjalista chorób płuc.

11 grudnia 1938 r. w pawilonach znaleźli schronienie dorośli Żydzi , którzy jako obywatele polscy, zostali deportowani z III Rzeszy w ramach realizowanej w końcu września tzw. „Polenaction”. W jej wyniku do Polski zostało deportowanych tysiące obywateli polskich lub osób urodzonych na terenach Polski pochodzenia żydowskiego. Wielu z nich znalazło schronienie w Otwocku.

Sanatorium „Haszahefes-Pomoc” funkcjonowało do II wojny światowej. W okresie przed utworzeniem funkcjonowała tam kuchnia społeczna. Po utworzeniu getta budynki znalazły się poza jego granicami. Budynki zostały włączone do tworzonego Szpitala Powiatowego w Otwocku.