Przed wybuchem wojny światowej Otwock liczył około 20.000 stałych mieszkańców. śród nich ponad 60% stanowili Żydzi. Miasto było przede wszystkim bardzo znanym letniskiem i uzdrowiskiem, szczególnie popularnym wśród żydowskiej ludności. Około 80% wszystkich przyjeżdżających kuracjuszy i letników było Żydami.
Wśród żydowskich mieszkańców Otwocka byli kupcy, robotnicy, rzemieślnicy i
inteligencja, tradycjonaliści i asymilanci, chasydzi, żydzi ortodoksyjni i
niewierzący, syjoniści, bundowcy, socjaliści, komuniści i agudowcy, byli też,
jak wszędzie biedni i bogaci. Wszyscy, wspólnie z chrześcijańskimi sąsiadami
budowali Otwock z jego willami, pensjonatami, uzdrowiskami i sanatoriami.
Ten barwny i egzotyczny dla nas współczesnych świat zniknął bezpowrotnie 19
sierpnia 1942 r. w wyniku Zagłady. Niemieccy okupanci wywieźli otwockich Żydów
i następnie zamordowali w komorach gazowych obozu śmierci Treblinka II. Ci,
którzy uniknęli wywiezienia, ginęli od kul w kolejnych zbiorowych i
pojedynczych egzekucjach, które trwały aż do ucieczki Niemców latem 1944 r.