Towarzystwo Ochrony Zdrowia Ludności Żydowskiej w Polsce to była organizacja dobroczynna, założona w 1921 r. W Otwocku, w roku 1928 otworzyła przy ul. Kościelnej 9 Ośrodek Zdrowia. Bardzo nowoczesny, urządzony zgodnie z najnowszymi wymaganiami medycyny, zapewniał wszechstronną pomoc medyczną otwockiej ludności żydowskiej, ale też pacjentom innych wyznań, współpracował z lekarzami chrześcijańskimi. Posiadał poradnię przeciwgruźliczą, laryngologiczną, chorób wewnętrznych, stację opieki nad matką i dzieckiem, laboratorium analityczno-bakteriologiczne. Zgodnie ze statutem TOZ – Ośrodek Zdrowia udzielał pomocy medycznej niezamożnym chorym bezpłatnie. Sam finansowany był przede wszystkim przez Towarzystwo Opieki Zdrowotnej i otrzymywał niewielkie dotacje miejskie i Gminy Wyznaniowej Żydowskiej. Pracą Ośrodka Zdrowia kierował doktor Maksymilian Augarten.
Ośrodek Zdrowia T.O.Z. w 1940 r. przeniesiony został do getta, do piętrowego, drewnianego, narożnego budynku przy ul. Warszawskiej 11a. Pracą otwockiego TOZ nadal kierował dr Maksymilian Augarten. Ośrodek przez cały okres istnienia getta zapewniał podstawową opiekę medyczną jego mieszkańcom.
W okresie od 1 września 1939 roku do końca maja 1941 roku przychodnia „TOZ-u” udzieliła pomocy 5 694 osobom. W maju 1941 r. z porad ambulatoryjnych skorzystały 384 osoby. Funkcję kierownika ośrodka wiosną 1941 roku nadal pełnił dr Maksymilian Augarten. Łącznie w ośrodku zatrudnionych było sześć osób, z których jedynie dwie otrzymywały wynagrodzenie a pozostała czwórka pracowała społecznie. Ośrodek utrzymywał się z opłat, jakie pacjenci wnosili za wizyty i badania, z opłat na fundusz apteczny oraz ofiary zbierane od mieszkańców. Wszystko to jednak były kwoty niewielkie. Łącznie budżet ośrodka w maju 1941 r. wynosił zaledwie niecałe sześćset złotych, a sam czynsz za lokal wynosił wówczas 400 zł. Pacjenci wnosili opłaty w wysokości od 2 do 5 zł, wykupując „numerek”. Obok wizyt płatnych lekarze ośrodka przyjmowali też pacjentów za darmo. Byli oni kierowani do przychodni przede wszystkim przez miejscowe instytucje pomocy społecznej, a także zakłady lecznicze.
Ośrodek posiadał gabinety: chirurgiczny i rentgenowski, poradnię przeciwgruźliczą, stację opieki nad matką i dzieckiem, stację przeciwświerzbową, przeciwweneryczną i ambulatorium.
