Ludność polska w Otwocku, będąca w mniejszości, widząc, jak się jej stan posiadania ścieśnia, instynktownie wyczuwa potrzebę skupiania się.
Z tych pobudek powstały dom ludowy katolicki, opieka parafialna Tow. spożywcze „Ognisko”, rada miejscowa opiekuńcza. Koło pań i inne.
Instytucje powyższe są dosyć czynne; bezsilne są jednak wobec lichwy, którą opłaca prawie każdy, nawet stosunkowo zamożny, gdy mu na razie zabraknie gotówki.
Wobec tego założenie kooperatywy pieniężnej dla dostarczania ludności polskiej taniego i zdrowego kredytu ewentualnie dla popierania handlu i przemysłu polskiego i ratowania nieruchomości od przechodzenia w żydowskie ręce, stało się konieczne.
To też poczynione starania o założenie takiej instytucji, pożądanym skutkiem uwieńczone zostały.
Na zasadzie nowej normalnej ustawy, pod datą 16-go listopada 1917 r. została zatwierdzoną ustawa Tow. pożyczkowo-oszczędnościowego pod firmą „Nasza kasa w Otwocku”. Zakres działalności Tow. obejmuje miasto Otwock, oraz wsie sąsiednie: Jarosław, Mlądz, Wólka Mlądzka, Jabłonna, Świerk, Rycice, Żaniencin, Dziechciniec i Malcanów.
Członkami mogą być mieszkańcy wyżej wymienionych miejscowości, obojga płci, wyznania chrześcijańskiego. Obowiązkowy udział 60 mar., wpłacony od – razu lub ratami. Odpowiedzialność członka – dwukrotny przyznany kredyt. Kasa udziela pożyczek swoim członkom na 8% za poręczeniem lub pod zastaw nieruchomości, papierów wartościowych, walorów i t. p. Składać oszczędności mogą i nie członkowie w ilości nie mniej, jak 2 marki.
Na organizacyjnem ogólnem zebraniu 30 grudnia 1917 r. zostali wybrani: do rady ksiądz proboszcz Włodzimierz Wyrzykowski (prezes), Stefan Dobraczyński i Janina Zaniewska. Do zarządu dr. A. Michałowski (prezes), L. Mierosławski (wiceprezes), W. Rosłan (skarbnik). Członkowie pp.: Dworakowski, Chojnowski i Słomczyński.
Jest wszelka pewność, że przy tak pomyślnym doborze zespołu, w którym wszyscy członkowie, przejęci są poczuciem obowiązków obywatelskich, „Nasza kasa” wzbudzi zaufanie ludności, co zarządowi wypełnienie jego zadań znakomicie ułatwi.
Kurjer Warszawski z 20 lutego 1918 r.
