Kalendarium lat wojny

Rok 1939

• 1 września. Bombardowanie Otwocka. Bomby spadły między innymi na żydowski Zakład Leczniczo-Wychowawczy „Centos”.
• 10 września. Powstaje w mieście Straż Obywatelska w której służyli również Żydzi.
• 14 września. Do miasta wkroczyły oddziały niemieckie.
• Koniec września początek października. Niemcy palą synagogę Goldberga na ul. Warszawskiej i synagogę Weindbergów przy ul. Żeromskiego. Interweniująca otwocka Straż Ogniowa nie jest przez Niemców dopuszczona do pożaru.
• 26 października. Utworzono Generalne Gubernatorstwo. Wprowadzono pierwsze represje antyżydowskie: zakaz uboju rytualnego i przymus pracy dla Żydów.
• 3 listopada. Zlikwidowano szkolnictwo prywatne. W ten sposób nielegalne stały się z dnia na dzień wszystkie hedery i jesziwy, tak liczne przed wojną.
• 11 listopada. Niemcy dokonali egzekucji trzech Żydów. Ukrywali materiały wybuchowe i zostali wydani. Zginęli wówczas: współwłaściciel otwockiego kina „Oaza” Wolf Nuswald, współwłaściciel pensjonatu Gerszon Randoniski oraz mieszkający w tym pensjonacie Urke Nachalnik (właściwie Icek Boruch Farberowicz), kryminalista i autor poczytnych powieści kryminalnych.
• 17 listopada. Gubernator Dystryktu Warszawskiego dr Ludwig Fischer wydał zarządzenie o sprzedaży i wydzierżawianiu przedsiębiorstw żydowskich. Wedle jego przepisów sprzedaż i wydzierżawianie żydowskich przedsiębiorstw wymagały zezwolenia.
• 20 listopada. Opublikowane zostało rozporządzenie o zabezpieczenia majątku żydowskiego. Zgodnie z nimi konta bankowe należące do Żydów zostały zablokowane. W celu prowadzenia działalności gospodarczej wolno im było wypłacać 500 zł miesięcznie. Bankom wolno było wypłacać Żydom 250 zł tygodniowo, a ilość gotówki posiadanej przez rodzinę nie mogła przekraczać 2000 zł.
• 20 listopada. Ukazało się rozporządzenie o zniesieniu zwolnień podatkowych i uprzywilejowań dla korporacji żydowskich. Likwidowało „uprzywilejowania i zwolnienia podatkowe, udzielone dotychczas przez ustawy żydowskim gminom kościelnym, żydowskim zakładom, fundacjom i stowarzyszeniom”. Na mocy tych przepisów władze skarbowe, ale i władze gminne, musiały egzekwować wszelkie daniny w wysokościach taryfowych. Dla licznych otwockich sierocińców, zakładów opieki zdrowotnej czy sanatoriów i szpitali prowadzonych przez żydowskie stowarzyszenia zwiększone obciążenie fiskalne oznaczało mniejsze możliwości udzielania pomocy.
• 30 listopada. Opublikowane zostało rozporządzenie w ramach którego wszyscy Żydzi powyżej 10 roku życia mieli od 1 grudnia 1939 r. nosić na prawym ramieniu opaskę 10 centymetrowej szerokości z „gwiazdą syjońską”. Za nieprzestrzeganie rozporządzenia groziła kara więzienia.
• 30 listopada. Opublikowano rozporządzenie o oznaczeniu sklepów w GG. Stanowiło ono, że sklepy, których właścicielami są Żydzi miały być oznaczone „gwiazdą syjońską” w sposób wyraźnie widoczny z ulicy.
• 6 grudnia. Niemcy nakazali tworzenie Rad Żydowskich.
• 7 grudnia. Starosta niemiecki nałożył na wszystkich Żydów zamieszkujący powiat warszawski daninę pieniężną. Żydzi otwoccy mieli wpłacić do kasy starosty 100 000 zł.
• 21 grudnia. Niemieckie władze zapowiedziały wypłatę zapomóg emerytalnych i dla bezrobotnych. Według tych przepisów Żydom zapomogi nie przysługiwały.
• 25 grudnia. W Otwocku rozplakatowano obwieszczenie nakazujące utworzenie Rady Żydowskiej (Judenrat). Obwieszczenie zawierało rozporządzenie Generalnego Gubernatora o ustanowieniu w gminach rad żydowskich. Według dokumentu wybory miały zostać przeprowadzone do 31 grudnia. W Otwocku Judenrat składać się miał z 24 Żydów.
• 31 grudnia.  Wybrano członków Rady Żydowskiej (Judenratu)

Rok 1940

• 1 stycznia. Weszły w życie przepisy na mocy których Żydom nie wolno było „udawać się na wędrówkę poza granicę gminy zamieszkania”.
• 19 lutego. W Otwocku rozplakatowano obwieszczenie dotyczące rejestracji wszystkich Żydów płci męskiej podlegających obowiązkowi pracy przymusowej.
• 20 kwietnia. W Otwocku rozplakatowano obwieszczenie dotyczące przepisów meldunkowych dla ludności żydowskiej.
• 30 maja. W Otwocku pojawiło się obwieszczenie dotyczące przepisów meldunkowych.
• 3 czerwca. W Otwocku rozplakatowano obwieszczenie Rady Żydowskiej dotyczące wydawania pozwoleń na pobyt w Otwocku.
• 2 lipca. Niemiecki starosta, dr Herman Rupprecht poinformował otwockiego burmistrza o tym, że w Otwocku ma powstać getto. Burmistrz otrzymał polecenie opracowania wstępnego planu dzielnicy.
• 5 lipca. Odezwa Rady Żydowskiej m. Otwocka dotycząca prac przymusowych.
• 24 lipca. Obwieszczenie dotyczące przepisów meldunkowych obowiązujących ludność żydowską Otwocka.
• 31 lipca. Na polecenie niemieckiego starosty Burmistrz Otwocka przygotował i przekazał projekt utworzenia w Otwocku getta. Projekt zakładał utworzenie dzielnicy mieszkalnej żydowskiej i chrześcijańskiej oraz dwóch dzielnic uzdrowiskowych: jednej dla ludności żydowskiej i chrześcijańskiej, drugiej wyłącznie dla chrześcijańskiej.
• 2 września. Ukazało się obwieszczenie niemieckie skierowane do Żydów otwockich, nakazujące kłanianie się wszystkim umundurowanym Niemcom.
• 19 września. Starosta niemiecki wydał nakaz usunięcia z ulic Kościelnej i Warszawskiej oraz z dzielnicy „Kresy” wszystkich przedsiębiorstw żydowskich. Zgodnie z poleceniem do 16 października niemal 70 żydowskich firm zostało przeniesionych, zlikwidowanych lub przepisanych na polskich sąsiadów.
• 25 września. Obwieszczenie dotyczące zasad przebywania na terenie powiatu otwockiego ludności żydowskiej.
• 26 września. Obwieszczenie niemieckie nakazujące opuszczenie przez Żydów Śródborowa i Soplicowa.
• 5 października. Burmistrz Otwocka poinformował niemieckiego starostę o wykonaniu zarządzenia nakazującego usunięcie Żydów ze Śródborowa i Soplicowa.
• 12 października. Obwieszczenie dotyczące kontroli sklepów żydowskich w Otwocku.
• 14 października. Obwieszczenie nakazujące przesiedlenie ludności żydowskiej Otwocka.
• 17 października. Obwieszczenie dotyczące godziny policyjnej obowiązującej mieszkańców Otwocka.
• 1 listopada. Powołana została Żydowska Służba Porządkowa (Ghetto-Polizei der Stadt Otwock) nazywana powszechnie policją żydowską.
• 4 listopada. Opublikowane zostało obwieszczenie informujące o utworzeniu w Otwocku getta (Dzielnicy żydowskiej).
• 8 listopada. Rozplakatowano obwieszczenie dotyczące sposobu opuszczania i zasiedlania mieszkań przez ludność żydowską Otwocka w ramach tworzenia „Dzielnicy Żydowskiej”.
• 13 listopada. Żydowska Komisja Przesiedleńcza poinformowała niemieckiego starostę o katastrofalnym braku mieszkań i olbrzymich trudnościach w rozmieszczeniu ludności żydowskiej na terenie getta. Na 1 izbę przypadało 9 osób. W związku z tym Komisja zwracała się z prośbą o powiększenie getta. W rezultacie tych starań starosta nakazał włącznie do getta dodatkowo szeregu budynków położonych przy ul. Reymonta, Żeromskiego, Emilii Plater, Moniuszki i Goldflama
• 20 listopada. Opublikowane zostało obwieszczenie burmistrza Otwocka podające do wiadomości decyzję Starosty Powiatowego, o tym że wyznaczone granice dzielnicy żydowskiej w Otwocku były ostatecznie i że wszelkie prośby i petycje mieszkańców co do ich zmiany miały być traktowane odmownie.
• 4 grudnia. Prezes Rady Żydowskiej poinformował burmistrza Otwocka o zakończeniu przesiedlenia żydowskich mieszkańców miasta do getta.
• 9 grudnia. W tym dniu na ulicach Otwocka pojawiło się Obwieszczenie burmistrza przypominające, że celem uniknięcia poważnych konsekwencyj do dnia 1 stycznia 1941 r. Polacy winni byli zlikwidować wszystkie swoje sklepy i warsztaty znajdujące się na terenie powstałego getta. Również do 1 stycznia 1941 roku wszyscy polscy dozorcy mieli opuścić dzielnicę żydowską.
  Ponadto, według obwieszczenia Żydzi, właściciele przedsiębiorstw mieli czas do 20 grudnia na zarejestrowanie w magistracie nowych adresów prowadzenia działalności.

Rok 1941

• 2 stycznia. W Otwocku rozplakatowano obwieszczenie zawierające przepisy dotyczące zleceń wykonywanych przez żydowskich rzemieślników na rzecz ludności nie żydowskiej.
• 15 stycznia. Rozplakatowano obwieszczenie nakazujące zamknięcia getta w Otwocku.
• 23 stycznia. Judenrat podpisał z Urzędem Pocztowym umowę na mocy której w utworzono Referat Pocztowy. W każdej z części getta ustawiono skrzynkę pocztową, której wygląd wskazywał, że jest ona przeznaczona dla ludności żydowskiej. We wrześniu 1941 roku przeciętna liczba przychodzących zwykłych listów wynosiła około 150 dziennie. Natomiast z getta wysyłano ich już dwa razy więcej.
• 17 lutego. Rozplakatowano obwieszczenie informujące o powołaniu otwockiego Zarządu Komisarycznego Biura Zabezpieczonych Nieruchomości. 
• 6 marca. W tym dniu w Otwocku rozplakatowano obwieszczenie nakazujące mieszkańcom szczepienie się przeciwko durowi brzusznemu. Szczepienia dla chrześcijan odbywały się codziennie w Ośrodku Zdrowia przy ulicy Samorządowej Nr 11. Ludność żydowska mogła się szczepić w przychodni T.O.Z. przy ulicy Warszawskiej 11. Osobom, które nie zaszczepiły się nie były wydawane karty aprowizacyjne.
• 30 kwietnia. W Otwocku rozplakatowano obwieszczenie informujące, że nową drogą łączącą żydowskie dzielnice mieszkaniową i kuracyjną jest wyłącznie ul. Samorządowa na odcinku od ul. Reymonta do ul. Klonowej. Po chodniku na tym odcinku Żydom chodzić nie wolno.
• 29 maja. W Otwocku rozplakatowano obwieszczenie informujące o faktycznym zamknięciu getta.
• 29 czerwca. Rada Żydowska Otwocka uzyskała zgodę na powiększenie cmentarza gminnego w Anielinie. 
• 7 lipca. Starosta niemiecki dr Herman Rupprecht zatwierdził nowy skład Rady Żydowskiej oraz nowego jej prezesa.
• 20 września. Opublikowano wezwanie Rady Żydowskiej m. Otwocka w sprawie niszczenia domów na terenie dzielnicy żydowskiej.
• 1 listopada. W Otwocku zameldowanych na pobyt czasowy i stały było 24.008 osób, w tym ludności żydowskiej 12.634 a chrześcijańskiej 11.374.

Rok 1942

• Styczeń. W otwockim getcie rozplakatowano obwieszczenie nakazujące zgłoszenie się 200 fachowców do pracy dla Niemców. Ponieważ nikt się dobrowolnie nie zgłosił policja żydowska zorganizowała łapankę.
• Kwiecień. Niemcy nakazali zgłoszenie się 400 żydów do pracy w tworzonym w Karczewie obozie pracy przymusowej dla Żydów z Otwockiego getta. Ponieważ nikt się nie zgłosił policja żydowska zorganizowała łapankę.
• 19 sierpnia. Zagłada otwockiego getta.
• sierpień – wrzesień. Masowe egzekucje w Otwocku.